Kto powiedział, że to miejsce jest smutne?
Ile jest tu życia, ile uciech, ile piosenek
I wszystkie są grane na martwych nutach
Tu jest miejski cmentarz
Tu trwa
najcichszy zgiełk
Grzeczności i sprośności
żywe wspomnienia
w nich przygody i cuda
Nieistniejące uda
I wiekuista nuda
Tu jest miejski cmentarz
Tu trwa
najcichszy zgiełk
Kto powiedział, że to miejsce jest smutne?
Ile jest tu życia, ile uciech, ile piosenek
I wszystkie są tłem dla martwych nut
© Copyright by Andrzej S.Popielski
Uśmiech
Spotkanie ze świętej pamięci literatami
Efekt migracji
WPO, czyli Wesołe Przedsiębiorstwo Oczyszczania
Dziwny pociąg
Bajki robotów – Ewolucja
Menu
Awans szczurów
Pomysł na dzieło sztuki
Chleba i Internetu
Drogowskazy
Gdyby kropka mogła krzyczeć
Jętka prędka
Dzieci króla Midasa
Media
On i ona
Każda miłość jest śmiertelna
Śmierć
Siedzimy w krzakach
Rodzinny wizytownik
Zakochana Zima
Park rozrywki – zabawy ludowe
Piosenka o Hyde Parku
Żyjemy wśród elektronicznych duchów
Panorama